خدایا ، جوری آفریدی که ساده دلخوش شویم، پس دلخوشی های ساده هم بفرست

بسنده می کنیم به نور، به ماه ، به گیاه

بسنده می کنیم به عبور، به جاده ، به راه ،

بسنده می کنیم به رفیق ،

خدایا ، برای دل های تنهامان رفیق می شوی؟!

که با جاده و با ماه و آفتاب ، سخن از عشق و اندوه نتوان گفت ،

و از فراموشی و لبخند، تنوان شنفت ،

بسنده می کنیم به نور گستاخی که هر صبح با دیوارهای فسرده ی اتاق ، هم آغوش است ،

بسنده می کنیم به زندگی که با ناملایمتی ها دست به گریبان و جهانی از جسارتش برای ادامه ، مدهوش است.

تو برای ما کافی هستی و ما بسنده می کنیم به تو

"یا رفییق من لا رفیق له"

نرگس صفاریان